Zgodzę się. Zasmucił mnie w fakt, iż w ukazywaniu studium obsesji Aronofsky nie mógł obejść się bez komputerowych piórek łabędzia, a przecież stać go na więcej, jak pokazuje chociażby "Requiem... czy "Zapaśnik" . Ładne, estetyczne ale czy niezbędne, aby pokazać niebezpieczny balans między jawą i snem, realnością a szaleństwem? Jakby po zmontowaniu filmu stwierdzono: za mało fajerwerków, dodajmy trochę efektów specjalnych. Film wciagnął, zagrał na emocjach, ale spodziewanego prania mózgu w finale
Czarny łabędź (marylou)